Kitap ve Biz Bilgi ve kültüre ulaşmak her insanın hedeflediği bir şeydir. Kitaplar bilgi ve kültürün en yoğun olduğu kaynaklardır. Kitap okumak ise bir alışkanlıktır. Alışkanlığı olmayan kişilere büyük bir iş yükü gibi gelir ancak kitap okuyup başından hiç kalkmak istemeyenler de mevcuttur. Bazı insanlar yalnızlıklarını kitaplar sayesinde giderirler. Sevinç ve mutluluğu kitapta bulmak işten bile değildir.

Kitaplar ile aramızda bir çıkar ilişkisi olabileceği gibi bir aşk da olabilir. Eğer kitapları örneğin sınavlarda soruları hızlı okumak için okuyorsak bu bir çıkar ilişkisidir. Ancak sadece bunun için kitap okumak insanı bir süre sonra sıkar. Gerçekten kitabı seve seve okuyan ve metroda, otobüste, sahilde elinden düşürmeyen insanlar kitabı aşkla okumaktadır. Yani ondan bir şey beklemeden okumaktadır. Aslında kitabın en büyük yararı da o zaman insana bulaşmaktadır.

Kitaplar insanın en yakın dostlarındandır. Kitaplar yazarlar tarafından yazılır daha sonra matbaalarda çoğaltılarak bize ulaşır. Fakat o yazar kitap üzerinde büyük bir uğraş vermiştir. Öyle ki her kelimesini özenle seçmiştir. Bu sebeple yazar ile okuyucu arasında duygusal bir bağ kurulur.

Kitaplardan kültür edindiğimiz gibi kitap okumanın da ayrı bir kültür olduğunu unutmamalıyız. Kitap okunurken sayfaları yıpratılmamalıdır. Kitaba güzel bakılmalıdır. Çünkü kitaplar insanın dostudur. Ancak ona güzel bakılırsa insan onun gerçekten dostu olduğunu kavrar. Ve bir kez kavradı mı elinden kitabı düşürmez. Çünkü aynı dostluğu ne internette bulabilir ne televizyonda.

Kitaplar insana yoğun duygular hissettirir. Bir kitaptan alınabilecek en büyük fayda bu duygulardır, bizi dinlendirmesidir. Öteki türlü bazı kabiliyetleri kazanmak da kitabın faydaları arasındadır fakat sadece bunlar için kitabı bir işmiş gibi okuyanlar o duyguları hiç tadamazlar.